Η εφηβεία είναι μία ιδιάζουσα αναπτυξιακή περίοδος, η οποία και εμπίπτει ανάμεσα στην παιδική και την ενήλικη ζωή. Κατά τη διάρκεια της παρατηρούνται ραγδαίες αλλαγές ψυχοσυναισθηματικής, ορμονικής και σωματικής φύσεως. Ο έφηβος έρχεται αντιμέτωπος με νέες προκλήσεις και διάφορες υπαρξιακές αναζητήσεις. Ο ίδιος συνήθως χάνεται ανάμεσα στις συγκεχυμένες σκέψεις, διακατέχεται από αμφιθυμία και διατηρεί μια επαναστατική διάθεση απέναντι στους μεγαλυτέρους. Συνήθως νιώθει πως παλεύει μόνος του, πως δεν γίνεται κατανοητός από τους άλλους. Καλείται να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί, να βρει τα πατήματά του και να θέσει στόχους ζωής. Διεκδικεί την αυτονομία του συνάμα όμως επιζητά ένα σταθερό δίχτυ ασφαλείας μέσα στην οικογενειακή εστία. Όλα αυτά είναι ιδιαιτέρως ψυχοπιεστικά και εκείνος συχνά αντιδρά.

Η ατομική ψυχοθεραπεία των εφήβων πραγματοποιείται μέσα σε ένα πλαίσιο αποδοχής, ειλικρίνειας και συναισθηματικής διαθεσιμότητας. Το άτομο μέσα από τη θεραπευτική συμμαχία έχει την ευκαιρία να αναγνωρίσει και να μοιραστεί τα όσα αισθάνεται και βιώνει καθημερινά. Του δίνεται πολύτιμος χώρος να ακουστεί ενεργά, με απώτερο σκοπό να διερευνηθεί το προσωπικό νόημα ζωής του και να ενδυναμωθεί σημαντικά η αυτοεικόνα του. 

Ενδεικτικά αιτήματα των εφήβων είναι το άγχος των εξετάσεων, τα προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, οι ενδοοικογενειακές συγκρούσεις, η εκτενής ενασχόληση/ο εθισμός στο διαδίκτυο.